Hoe komt Tom af van zijn paniekaanvallen en verbetert hij de relatie met zijn vader?

Tom is 20 jaar. 

Na een uur college is het weer zover. 

Tom is één bonk spanning. Zijn hart gaat tekeer en het zweet staat in zijn handen.

Hij glipt weg om te voorkomen dat hij opnieuw een paniekaanval krijgt.  Op weg naar huis wordt het rustig in zijn lijf, maar hij baalt. 

“Zo raak ik steeds verder achterop in mijn studie. Waar raak ik zo gestrest van?” 

Angst en paniekgevoelens

Angst- en paniekgevoelens kunnen heel heftig zijn. Je hart gaat bonzen, het zweet staat in je handen en je wordt duizelig. Het is zo’n naar gevoel dat je geen 2e keer wil meemaken.  Daarom besluit je maar thuis te blijven, of ga je situaties uit de weg. Juist de angst dat je weer angstig zou kunnen worden zorgt ervoor dat de volgende paniekaanval ontstaat.

Om zijn angst aan te pakken breng ik Tom tijdens een hypnotherapie-sessie in trance. 

Ik vraag Tom zijn ogen te sluiten en zich helemaal in te leven in de situatie, alsof hij op dit moment in de collegebanken zit en hij zo angstig wordt. 

Hij beschrijft:  “het wordt helemaal grijs, ik zie zwart aan de randen. Het is heel stil in de zaal en ik durf niet echt iets op te schrijven. Mijn medestudenten hebben daar een mening over, ze vinden mij raar”.

Aan Tom vraag ik: “waar was je daarvoor?” 

Hij antwoordt terwijl hij in trance blijft: “Ik was thuis, op de bank” .

Ik vraag hem om zich in gedachten te verplaatsen naar de huiskamer. Hoe oud ben je daar?  

Ik ben een jaartje of 15.

Wat ben je aan het doen? 

“Ik zit op de bank en eet een boterham met hagelslag”. 

Ben je alleen in de kamer? 

“Nee, er zit iemand aan tafel”.  

Hoe vind je dat er nog iemand in de kamer is? 

“Diegene voelt heel ver weg”.

Wat gebeurt er nu in je lichaam?  

“Het voelt vrij koud, dit ben ik niet gewend”.

Ik vraag Tom om de kou even te ervaren. 

“Het wordt nog kouder.  Ik ben moe. Ik heb nergens meer zin in. Die boterham met hagelslag is niet zo lekker”. 

Hoe is het met diegene aan tafel? 

“Ik heb zin om dat bord te gooien. Het maakt me woedend. Ik voel geen enkele warmte, helemaal geen erkenning”.

Terwijl Tom in trance is, zeg ik tegen hem: “doe maar, gooi dat bord maar. Volg je innerlijke beweging maar”.

Tom lacht en gooit het bord. 

“Het schudt me wakker.  In het beeld word ik krachtig, ik sta op. Ik loop naar de tafel en trap die weg en zeg: jij met je loze kreten.  Ik ben zo woedend, zo machteloos. Ik wil contact. Het doet zoveel pijn dat jij mij alles zelf laat doen.  En ik wil niet voldoen aan al jou eisen, ik wil mezelf kunnen zijn”.Tom is zichtbaar opgelucht dat hij zijn woede geuit heeft.

Tom is even stil en zegt dan “ ik zie paniek en verbazing en verwarring in de ogen van die ander”.

Om wat afstand te creëren vraag ik Tom een stap achteruit te gaan en zijn ogen wat neer te slaan. Vervolgens geef ik hem nog een opdracht die te maken heeft met zijn angstklachten.

“Verzamel in je lichaam maar al die momenten van angst, verbazing en verwarring. Hark ze als het ware maar bij elkaar en vertrouw er maar op dat je dat moeiteloos kan.  Breng ze samen tot een pakketje in je handen en geef het dan aan diegene terug. En zeg er op je eigen manier van binnen maar bij dat je het niet langer wilt dragen.”

Tom geeft het in gedachten terug. Zijn ademhaling wordt daarna rustig.

“Ja, ik sta weer op mezelf.”

Tot slot vraag ik hem een kleur op te laten die hij prettig vind. “Vul daarmee de ruimtes die vrij zijn gekomen in je lichaam”. 

Daarna komt Tom uit de trance, terug in het hier en nu.

In het nagesprek vraag ik hem:

Wat denk je nu over je studie en studeren?

“ik mag leren, en lekker mijn ding doen”. 

En als je je voorstelt dat je weer in de collegezaal zit?

“Het is rustig, ik blijf het hele college.”
Wat denken je medestudenten over jou? 
"Geen idee, het is niet meer belangrijk. Ik ben lekker bezig".

De volgende dag is hij daadwerkelijk naar college gegaan. Hij heeft inmiddels bijna zijn bachelors.  

Meer weten over de behandeling en de kijk op paniekaanvallen? Stel je vraag in het formulier hieronder. Ik antwoord je graag. 

Toelichting

Trigger

Tom wordt getriggerd door de combinatie van ‘moeten presteren” en “de stilte/het gebrek aan contact tussen mensen in dezelfde ruimte”. Het brengt hem terug bij een emotionele ochtend thuis toen hij 15 jaar was, die hij nu alsnog kan verwerken.

Trance

Als hij naar college gaat voelt Tom zich angstig en krijgt hij las van paniekaanvallen. 

Via de trance krijgt hij toegang tot alle ervaringen die onbewust zijn geworden. Dan voelt hij opeens dat hij razend is en waarom hij zo boos is. In de trance 

weet hij ook de oplossing die precies past. Hij ontspant zich zodra hij bord heeft gesmeten en zijn boosheid heeft uitgesproken. 

Emoties uiten

Net als Tom hebben de meeste mensen met angst en paniekklachten hun boosheid vaak jarenlang ingeslikt. Als kind durfde hij niet boos te worden op zijn vader. Als we boosheid niet uiten, worden we vaak ook bang voor onze eigen opgekropte boosheid. 

Loyaliteit 

Tom vertelt in de sessie niet wie er aan die tafel zit. Ik ga er van uit dat het een bewuste keuze van hem is om dat niet te zeggen. Als ik het wel had gevraagd had hij misschien zijn vader tegenover mij willen beschermen, uit loyaliteit. De sessie zou dan niet gelukt zijn. Ik heb gemerkt dat ik als therapeut niet altijd alle feiten hoef te weten. Soms wil een client iets voor zichzelf houden. 

Het in stand houden van de relatie

Als therapeut let ik ook op het in stand houden van de relatie tussen vader en zoon.  In deze sessie kon Tom zich voor het eerst ontladen. In de weken daarna heeft Tom verder gewerkt aan zijn woede. Onder de boosheid zaten ook tranen. Toen hij er klaar voor was, is hij gaan praten met zijn vader.